Rombout Oomen [Pittore olandese, b. 1975]

Nel 2003, l'artista Rombout Oomen dipinse un muro quasi bianco nella Jacob van Lennepstraat ad Amsterdam Oud West con una scena ispirata alla poesia Aan een rosje dello scrittore Jacob van Lennep, ma il fatto che scelse una donna nuda per rappresentarla non piacque ai residenti.

Il graffito divenne presto un problema per i vicini dall'altra parte della strada che, a causa del loro background religioso, non si sentivano a proprio agio nel guardarne i genitali femminili tutto il giorno.

Il consiglio distrettuale rispose rapidamente offrendo ai residenti arrabbiati delle tende gratuite per proteggersi dalla vista, ma ciò non bastò: poche settimane dopo, Roosje fu imbrattata con quattro bombe di vernice nera nel punto in cui si trovava il suo inguine.

A quel punto fu Rombout Oomen a incazzarsi e comunque si rifiutò di restaurare il dipinto.

Un anno dopo l'artista trocò una soluzione: dipinse un gruppo di pixel color pelo pubico dove c'erano le bombe di vernice così Roosje venne ufficialmente epurata.

Se conoscete l'olandese questa è la poesia ispiratrice dell'opera:

 Aan een roosje

 

 Zachtgekleurde lentebloesem,

 Die Selindes borstjes kust,

 Die zoo mollig op haar boezem

 Tusschen donzen peulen rust!

 Aartig roosje, versch ondoken,

 ware uw zalig lot het mijn’,

 Lag ik ook zoo neergedoken

 Tusschen 't dubbel halssatijn,

 'k Lei geenszins als gij bewustloos

 't Hangend hoofdje stil op zij;

 Neen, 'k bekeek, nieuwsgierig, rustloos,

 Heel den omtrek van nabij.

 'k Zou, door heete zucht gedreven,

 Aan die borsten, blank en malsch,

 Duizend, duizend kusjens geven,

 'k Zoende schouders, nek en hals.

 'k Zoude ook samen vergelijken

 Die twee bollen, wit en rond:

 Zien, of deez’ voor die moest wijken,

 Of er onderscheid bestond,

 Wie met blaauwer aders praalde,

 Wie de blankste tint bezat,

 Wie de meeste veerkracht haalde

 Wie de roodste bezie had.

 'k Zou dan trachten op te sporen

 Waar de holle weg ons leidt

 Die gelijk een diepe voren

 De eene bol van d'and're scheidt,

 Die stilzwijgend schijnt te wenken,

 Lager vindt ge rijker schat

 Dan gij immer uit kost denken,

 Dan een sterv'ling ooit bezat.

 'k Nam dat pad, van lust doorprikkeld

 Tot die schat mijne oogen trof

 En 't geheim mij werd ontwikkeld

 Binnen Cypris' rozenhof.